SNY I SPANIE U NAJMŁODSZYCH DZIECI
Jak ważny jest dobry sen u naszych pociech.
Spanie jest jedną z podstawowych czynności organizmu człowieka, która przede wszystkim prowadzi do regeneracji ciała i umysłu. W zależności od wieku, zapotrzebowanie na sen jest różne.
W wieku niemowlęcym sen często jest podzielony na kilka części, które oddzielają inne potrzeby fizjologiczne dziecka. W tym okresie najlepszym jest dostosowywanie się do potrzeb dziecka.
Dobrym sposobem na wyciszenie dziecka jest kołysanie w łóżeczku, wózku, czy na rękach. Kiedy procesowi zasypiania towarzyszy śpiew, działa to bardzo pozytywnie na jego stan oraz często ułatwia zaśnięcie, uspokajając niemowlę.
Sen, przez parę pierwszych miesięcy życia, w większości przypadków, przebiega bez zakłóceń, jeśli nie nastąpiły zmiany w rytmie dnia (choroba, nowe osoby w otoczeniu itp.). Nawet jeśli dziecko czasem samo się przebudzi, to bardzo szybko potrafi samo dalej kontynuować sen.
Rzadko kiedy zdarza się, że niemowlę budzi się kilkakrotnie w nocy, płacząc, nie uspokajając się pomimo starań rodziców. Jeśli jednak taka sytuacja ma miejsce, trzeba udać się na wizytę do lekarza pediatry.
Między 2 a 5 miesiącem życia zasypianie dziecka, które jest niespokojne i płacze, może ułatwić mały punkt światła np. nocna lampka, kolorowe światełko, tak, aby niemowlę mogło je obserwować. W tym okresie życia dzieci bardzo potrzebują światła, ruchu, czy kontaktu z innymi osobami.
Ważnym jest, aby pamiętać, że w wieku niemowlęcym dziecko wypracowuje sobie swoje techniki ułatwiające zasypianie, jak np. ssanie kciuka czy kołysanie się, dlatego tak ważne jest, by towarzyszyć niemowlakowi i obserwować go, aby dodatkowo go w tym procesie wesprzeć lub pokazać alternatywy (pluszowy miś, spokojna muzyka, delikatne światło).
W drugim roku życia, kiedy dziecko uczy się mówić, coraz lepiej rozumie otaczający je świat, próbuje odłożyć czas pójścia spać. Domaga się przytulania, kolejnych pocałunków czy brania na ręce. Należy pamiętać, że wszelkie prośby dziecka są w tym momencie jego faktycznymi potrzebami i nie można ich bagatelizować. Jednak częstą sytuacją nie jest chęć tego, aby rodzic spełnił daną potrzebę, ale aby był obecny przy dziecku. To, jakiego wyboru dokona osoba, zależy od cierpliwości, którą rodzic posiada.
Sposobem na wyprzedzenie prób odroczenia pójścia spać przez malucha jest upewnienie się, że wszystkie jego ewentualne potrzeby są zaspokojone: dziecko jest najedzone, napiło się, zrobiło siusiu, dostało buziaka na dobranoc itd.
Kiedy maluch będzie wiedział o tym, że rodzice działają zawsze tak samo, są konsekwentni, prawdopodobnie szybko zrozumie, że na nic są próby mające na celu nie iść spać.
Kiedy dziecko ma dwa i pół roku jego zachowanie w ciągu dnia, i co za tym idzie, przy wieczornym zasypianiu, cechują rytuały. Dzieci kochają powtarzalność, chcą, aby codziennie wszystko miało stały przebieg.
Taka przewidywalność jest dobra, pomaga dziecku zrozumieć sytuacje, oswajać się z nimi, jednak trzeba uważać, aby rytualne przytulenie i buziak na dobranoc nie stały się dwugodzinną zabawą. Warto spróbować z dystansu spojrzeć na swoje własne zachowanie, czy ono nie motywuje do budowania rytuałów, które dziecko chce naśladować.
Ostatecznie trzeba pamiętać, że rytuały maluchowi w tym wieku pomagają przejść z jednej sytuacji do drugiej, uspokajają go, więc należy być cierpliwym, zgadzając się na kolejne przytulenia i "trzy całusy przed spaniem".
W trzecim roku życia zazwyczaj problemy z zasypianiem u dzieci łagodnieją. Bardzo ważną rzeczą, o której trzeba pamiętać jest, aby starać się unikać intensywnej, atrakcyjnej zabawy z maluchem przed snem. Często prowadzi ona do dużego pobudzenia dziecka, a co za tym idzie, powoduje trudności z zasypianiem. Bywa, że aktywność fizyczna i zmęczenie, spacer czy np. jazda na rowerku biegowym, spowoduje, że dziecko szybciej zaśnie.
W trzecim roku życia również można spodziewać się, że dziecko zacznie opowiadać nam o swoich snach lub przebudzać się. Bywa, że obudzi się, krzycząc, jednak łatwo je uspokoić łagodnym głosem, śpiewem, dotykiem.
Kiedy dziecko ma trzy lata, pojawia się również lęk przed ciemnością. Dając mu poczucie bezpieczeństwa swoją obecnością, małą lampką czy światłem z drugiego pokoju można uspokoić dziecko i wyciszyć pojawiające się nim niepokoje.
Podsumowując, Drogi Rodzicu, pamiętaj, że sen powinien dawać Twojemu dziecku odpoczynek, a stanie się tak wtedy, kiedy cały proces zasypiania będzie odbywać się w atmosferze spokoju i bezpieczeństwa.
W wieku niemowlęcym sen często jest podzielony na kilka części, które oddzielają inne potrzeby fizjologiczne dziecka. W tym okresie najlepszym jest dostosowywanie się do potrzeb dziecka.
Dobrym sposobem na wyciszenie dziecka jest kołysanie w łóżeczku, wózku, czy na rękach. Kiedy procesowi zasypiania towarzyszy śpiew, działa to bardzo pozytywnie na jego stan oraz często ułatwia zaśnięcie, uspokajając niemowlę.
Sen, przez parę pierwszych miesięcy życia, w większości przypadków, przebiega bez zakłóceń, jeśli nie nastąpiły zmiany w rytmie dnia (choroba, nowe osoby w otoczeniu itp.). Nawet jeśli dziecko czasem samo się przebudzi, to bardzo szybko potrafi samo dalej kontynuować sen.
Rzadko kiedy zdarza się, że niemowlę budzi się kilkakrotnie w nocy, płacząc, nie uspokajając się pomimo starań rodziców. Jeśli jednak taka sytuacja ma miejsce, trzeba udać się na wizytę do lekarza pediatry.
Między 2 a 5 miesiącem życia zasypianie dziecka, które jest niespokojne i płacze, może ułatwić mały punkt światła np. nocna lampka, kolorowe światełko, tak, aby niemowlę mogło je obserwować. W tym okresie życia dzieci bardzo potrzebują światła, ruchu, czy kontaktu z innymi osobami.
Ważnym jest, aby pamiętać, że w wieku niemowlęcym dziecko wypracowuje sobie swoje techniki ułatwiające zasypianie, jak np. ssanie kciuka czy kołysanie się, dlatego tak ważne jest, by towarzyszyć niemowlakowi i obserwować go, aby dodatkowo go w tym procesie wesprzeć lub pokazać alternatywy (pluszowy miś, spokojna muzyka, delikatne światło).
W drugim roku życia, kiedy dziecko uczy się mówić, coraz lepiej rozumie otaczający je świat, próbuje odłożyć czas pójścia spać. Domaga się przytulania, kolejnych pocałunków czy brania na ręce. Należy pamiętać, że wszelkie prośby dziecka są w tym momencie jego faktycznymi potrzebami i nie można ich bagatelizować. Jednak częstą sytuacją nie jest chęć tego, aby rodzic spełnił daną potrzebę, ale aby był obecny przy dziecku. To, jakiego wyboru dokona osoba, zależy od cierpliwości, którą rodzic posiada.
Sposobem na wyprzedzenie prób odroczenia pójścia spać przez malucha jest upewnienie się, że wszystkie jego ewentualne potrzeby są zaspokojone: dziecko jest najedzone, napiło się, zrobiło siusiu, dostało buziaka na dobranoc itd.
Kiedy maluch będzie wiedział o tym, że rodzice działają zawsze tak samo, są konsekwentni, prawdopodobnie szybko zrozumie, że na nic są próby mające na celu nie iść spać.
Kiedy dziecko ma dwa i pół roku jego zachowanie w ciągu dnia, i co za tym idzie, przy wieczornym zasypianiu, cechują rytuały. Dzieci kochają powtarzalność, chcą, aby codziennie wszystko miało stały przebieg.
Taka przewidywalność jest dobra, pomaga dziecku zrozumieć sytuacje, oswajać się z nimi, jednak trzeba uważać, aby rytualne przytulenie i buziak na dobranoc nie stały się dwugodzinną zabawą. Warto spróbować z dystansu spojrzeć na swoje własne zachowanie, czy ono nie motywuje do budowania rytuałów, które dziecko chce naśladować.
Ostatecznie trzeba pamiętać, że rytuały maluchowi w tym wieku pomagają przejść z jednej sytuacji do drugiej, uspokajają go, więc należy być cierpliwym, zgadzając się na kolejne przytulenia i "trzy całusy przed spaniem".
W trzecim roku życia zazwyczaj problemy z zasypianiem u dzieci łagodnieją. Bardzo ważną rzeczą, o której trzeba pamiętać jest, aby starać się unikać intensywnej, atrakcyjnej zabawy z maluchem przed snem. Często prowadzi ona do dużego pobudzenia dziecka, a co za tym idzie, powoduje trudności z zasypianiem. Bywa, że aktywność fizyczna i zmęczenie, spacer czy np. jazda na rowerku biegowym, spowoduje, że dziecko szybciej zaśnie.
W trzecim roku życia również można spodziewać się, że dziecko zacznie opowiadać nam o swoich snach lub przebudzać się. Bywa, że obudzi się, krzycząc, jednak łatwo je uspokoić łagodnym głosem, śpiewem, dotykiem.
Kiedy dziecko ma trzy lata, pojawia się również lęk przed ciemnością. Dając mu poczucie bezpieczeństwa swoją obecnością, małą lampką czy światłem z drugiego pokoju można uspokoić dziecko i wyciszyć pojawiające się nim niepokoje.
Podsumowując, Drogi Rodzicu, pamiętaj, że sen powinien dawać Twojemu dziecku odpoczynek, a stanie się tak wtedy, kiedy cały proces zasypiania będzie odbywać się w atmosferze spokoju i bezpieczeństwa.
Kolorowych snów i cierpliwości!
